การเสียชีวิตของเวตเทอร์ฮาห์นส่งผลกระทบเป็นวงกว้างนอกเหนือจากภายในภาควิชาเคมีที่วิทยาลัยดาร์ตมัธ ผลกระทบยังส่งไปถึงองค์การด้านความปลอดภัยเนื่องจากกรณีของเธอชี้ให้เห็นว่าแม้ว่าเธอจะทำตามมาตรการป้องกันที่กำหนดไว้ทุกประการ เช่นการใช้ถุงมือยาง ตู้ดูดควัน และขั้นตอนต่าง ๆ เพื่อความปลอดภัย เป็นต้น หลังจากที่ทราบว่าเวตเทอร์ฮาห์นล้มป่วยเนื่องจากพิษปรอท เพื่อนร่วมงานของเธอได้ทดสอบถุงมือชนิดต่าง ๆ ในห้องปฏิบัติการและพบว่าไดเมทิลเมอร์คิวรีสามารถซึมผ่านถุงมือส่วนใหญ่ได้ภายในไม่กี่วินาที ซึ่งเร็วกว่าที่คาดไว้[7][8] ในปัจจุบันจึงแนะนำให้ใช้ถุงมือเคลือบพลาสติกเพื่อป้องกันไดเมทิลเมอร์คิวรี

ในขณะนั้นไดเมทิลเมอร์คิวรีนิยมใช้เป็นสารมาตรฐานสำหรับการวิเคราะห์ 199
Hg นิวเคลียร์แมกเนติกเรโซแนนซ์เนื่องจากมีคุณสมบัติบางประการดีกว่าสารอื่น[14] อย่างไรก็ตาม หลังจากกรณีการเสียชีวิตของเธอ ได้มีการแนะนำให้หลีกเลี่ยงการใช้ไดเมทิลเมอร์คิวรี[10] การเสียชีวิตของเธอนั้นนำไปสู่การปรับปรุงมาตรการด้านความปลอดภัยในห้องปฏิบัติการขนานใหญ่[15]

วิทยาลัยดาร์ตมัธได้ก่อตั้งโครงการสำหรับให้ทุนนักวิจัยได้แก่ Karen E. Wetterhahn Graduate Fellowship in Chemistry ใน ค.ศ. 1998 โดยได้เงินทุนสนับสนุนจากกองทุนอนุสรณ์คาเรน อี. เวตเทอร์ฮาห์น (Karen E. Wetterhahn Memorial Fund) เพื่อส่งเสริมนักศึกษาหญิงให้ศึกษาด้านวิทยาศาสตร์[16] สถาบันวิทยาศาสตร์สุขภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ (National Institute of Environmental Health Sciences) ได้ก่อตั้งรางวัลอนุสรณ์คาเรน เวตเทอร์ฮาห์น (Karen Wetterhahn Memorial Award) ซึ่งเป็นรางวัลประจำปีสำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาและนักวิจัยหลังปริญญาเอก[17]